γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Τα νησιά μας προτάθηκαν έως και για Νόμπελ, λόγω της στάσης της κοινωνίας στο μείζον ζήτημα του τελευταίου χρόνου: οι νησιωτικές κοινωνίες, μετά από χρόνια λιτότητας και ανεργίας, κατάφεραν να σταθούν αλληλέγγυες και υποστηρικτικές στους ανθρώπους που βγήκαν στις ακτές τους, κάτι που κυβέρνηση, υπουργείο και τοπική αυτοδιοίκηση, χρησιμοποίησαν στο έπακρο τη στιγμή που αποδείχθηκαν εντελώς ανέτοιμες να παρέχουν ακόμα και τα στοιχειώδη.
Η μνήμη όμως είναι κοντή, και μόλις οι αρμόδιοι ξεπέρασαν το σοκ και «πήραν τα πάνω τους» αποφάσισαν ότι δεν χρειάζονται πλέον τις κοινωνίες μέσα στα πόδια τους. Ποινικοποίησαν την αλληλεγγύη, απαίτησαν καταγραφές και μητρώα, θεσμοθέτησαν και δημιούργησαν κλειστά κέντρα κράτησης και ξεσκαρταρίσματος των ανθρώπων που καταφέρνουν να περάσουν το Αιγαίο (ενώ σήμερα υπήρξαν και καταγγελίες για επαναπροωθήσεις σκαφών με πρόσφυγες στο Αιγαίο από το τουρκικό λιμενικό).
Αυτό που δεν σκέφτηκαν, ή αγνόησαν επίτηδες, οι ιθύνοντες είναι το γεγονός ότι η ενεργή εμπλοκή της κοινωνίας μάς προστάτεψε από τον ακροδεξιό λόγο και τη μισαλλοδοξία. Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Η πλειοψηφία όμως των κατοίκων των νησιών μας είδε στην πόρτα της να φτάνουν γυναίκες και παιδιά, πρόσφυγες καταταλαιπωρημένοι και τρομαγμένοι, και όχι μουτζαχεντίν τρομοκράτες με γενειάδες και εκρηκτικά. Και αυτό έκανε τη διαφορά. Αυτό δεν επέτρεψε στην ακροδεξιά επιχειρηματολογία να περάσει στην κοινωνία. Αυτό είναι που έκανε τη διαφορά στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό, σε συνδυασμό με το προφίλ των προσφύγων που ήταν στη μεγάλη πλειονότητά τους οικογένειες.
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει με τον αποκλεισμό της κοινωνίας από την αλληλεγγύη, με το κρύψιμο κάτω από το χαλί των προσφύγων, είναι να βρει πλέον χώρο η ακροδεξιά ρητορική. Και αυτό είναι σήμερα το μεγάλο στοίχημα που δεν πρέπει να χαθεί. Γιατί όλο αυτό που ζήσαμε τον προηγούμενο χρόνο δεν είχε μόνο δυσμενείς επιπτώσεις στην κοινωνία μας (πλήγμα στον τουρισμό, κλπ), ούτε μόνο θετικές οικονομικές συνέπειες (καράβια κάθε μέρα, δημιουργία θέσεων εργασίας, πληρότητα καταλυμάτων, κλπ). Πέρασε μέσα από την κοινωνία και την επηρέασε. Την επηρέασε θετικά. Σχέσεις συντροφικές δημιουργήθηκαν, η αλληλεγγύη απέκτησε υπόσταση και αφορά και τον δίπλα μας. Και αυτή η θετική επιρροή θα φανεί και στο μέλλον.
Ας το αντιληφθούν αυτό οι αρμόδιοι, πριν είναι πολύ αργά.
